Inhoudsopgave
Hulp
Informatie voor naasten
Opgroeiend eetgedrag, eetprobleem of eetstoornis?
Op deze pagina vind je informatie voor naasten rond eetproblemen en eetstoornissen. Vaak zien naasten zoals ouders, partner, of vrienden het eetprobleem het eerst. Maar de persoon zelf ziet dit vaak nog niet, of ontkent de ernst ervan. Dit geeft onmacht. Hoe help je je naaste met een eetstoornis? Volgende tips kunnen houvast geven. Weinig eten, snel gewichtsverlies, opzettelijk overgeven of eetbuien… Dit zijn beangstigende en verwarrende gedragingen wanneer je ze voor het eerst opmerkt bij je naaste. Bovendien gebeuren ze soms in het geheim, waardoor het kan zijn dat je geen idee hebt over wat er aan de hand is. Maar intuïtief ben je bang dat er iets ernstig aan de hand zou kunnen zijn. Misschien wel met gevolgen op lange termijn. Want gaat het om normaal eetgedrag dat even hapert? Of om een eetprobleem? Of misschien om een eetstoornis?
Meer informatie over eetproblemen en eetstoornissen
Opgroeiend eetgedrag
Ben ik te dik, mama? een groeiondersteunend boek
Vanaf morgen is een nieuw groeiondersteunend boek voor ouders beschikbaar. Het biedt ouders praktische informatie wanneer jongeren aan het zoeken zijn rond hun eetgedrag en lichaamsbeeld.
Ouders spelen een belangrijke rol bij het ondersteunen van groei, ook op vlak van lichaamsbeeld en eetgedrag. Maar hoe doe je dat precies? Waaraan herken je of je tiener vragen heeft over gewicht en voeding? Wanneer ga je het gesprek aan? Wat zet je op tafel? En hoe kun je er op een milde manier voor zorgen dat je kinderen een positieve relatie met hun eigen lichaam kunnen aangaan?
Video’s voor naasten over opgroeien
Eetstoornissen: toolkit, informatiepakket en oudergroepen
Toolkit eetstoornissen voor ouders
Als denkt dat je kind een eetprobleem of eetstoornis heeft, wil je alles doen om te helpen. Dat kan een hele uitdaging zijn. Misschien vindt een familielid dat je overdrijft of zegt je kind dat je het toch niet snapt. Soms is het duidelijk voor de omgeving dat er iets mis is, maar ontkent je kind met de eetstoornis dat er een probleem is. Je kan je machteloos voelen, alsof alles wat je zegt en doet verkeerd is. Deze toolkit heeft als doel om ouders te informeren en biedt praktische tools om het herstelproces van je kind te begeleiden.
Informatiepakket eetstoornissen voor ouders
Naast de toolkit voor ouders, hebben we ook een specifiek informatiepakket eetstoornissen voor ouders. Het biedt ouders info bij volgende vragen:
- ‘Wat gaat er precies om in het hoofd van mijn kind?’,
- ‘Hoe kan je zo met eten bezig zijn?’,
- ‘Hoe is het gekomen dat mijn kind anorexia heeft gekregen?’ en vooral:
- ‘Wat kan ik als ouder doen om haar te helpen?’ Zonder ‘het antwoord’ te bieden, krijgen ouders handvatten in het omgaan met een eetproblematiek.
Groepen voor ouders van jongeren met een eetstoornis
Op verschillende plaatsen in Vlaanderen starten momenteel groepen voor ouders van jongeren met een eetstoornis. Deze groepen voor ouders worden begeleid door een of twee therapeuten en hebben als doel om ouders te informeren, handvaten aan te reiken in het omgaan met de eetstoornis en/of om ouders met elkaar in contact te brengen en ervaringen met elkaar te laten uitwisselen.
Checklist eetstoornissn
Voor een uitgebreid overzicht van signalen van een eetstoornis, kan je gaan naar de checklist signalen van een (beginnende) eetstoornis, checklist anorexia nervosa, checklist boulimia nervosa, en checklist eetbuistoornis.
Video’s over eetstoornissen
- Purgeren bij een eetstoornis: wat zijn de gevolgen voor je lichaam?
- Wat zijn de lichamelijke gevolgen bij braken?
- Wat is het hervoedingssyndroom?
- Niet meer eten bij anorexia nervosa: hormonale veranderingen
- Eetbuien bij een eetstoornis: wat zijn de gevolgen voor je lichaam?
- Laxeermiddelen en diuretica musbruik bij een eetstoornis: wat zijn de gevolgen voor je lichaam?
- Wat gebeurt er als je kind niet meer eet?
Boeken over eetstoornissen en eetproblemen
Veelgestelde vragen door naasten
Moet je je zorgen maken of is het een fase?
Een eetstoornis herkennen en erkennen kan moeilijk zijn voor ouders en voor betrokken zorgverleners zoals de huisarts. Waar begin je? In de eerste plaats zien ouders, de partner, of vrienden het eetprobleem. Maar de persoon zelf ziet dit vaak nog niet, of ontkent de ernst ervan.
Als je ontdekt dat je kind of partner een eetprobleem of eetstoornis heeft, ga er dan niet te licht over. Want het kan gaan over een ernstige aandoening met ingrijpende gevolgen. Eetstoornissen en voedingsstoornissen zijn complexe syndromen en bestaan dus uit verschillende kenmerken, waarbij verstoord eetgedrag centraal staat.
Om van een eetstoornis te spreken zijn er signalen op vlak van:
• eetgedrag
• lichamelijke symptomen
• sociaal functioneren
• psychologisch welbevinden
Ga NIET af op gewicht als signaal van een eetstoornis. Veel eetstoornissen gaan gepaard met een normaal gewicht.
Hoe begin je een gesprek over je bezorgdheid?
Wanneer je je naaste aanspreekt, spreek dan vanuit je eigen bezorgdheid. Vertel wat je gezien hebt en waarover je je zorgen maakt. En benoem concrete zaken die niet noodzakelijk met eten of gewicht te maken hebben (bv. zich meer terugtrekken, er triestig uitzien, weinig energie hebben). Maar vermijd het woordje ‘eetstoornis’ omdat dit weerstand kan oproepen.
Gebruik daarnaast altijd ‘ik’ boodschappen in het gesprek. En druk je gevoelens en bezorgdheid uit op een niet beschuldigende manier.
Luister vooral goed naar zijn/haar reactie. Je zal misschien geneigd zijn er tegen in te gaan. Maar doe dat niet… Stel je in de plaats daarvan open voor vragen en luister aandachtig. Want in discussie treden over het feit of je kind of partner al dan niet een eetstoornis heeft is zinloos. Het is eigen aan het ziektebeeld te ontkennen dat er een probleem is.
Hou rekening met een geprikkelde reactie van je kind/partner. Maar, geloof je dochter/partner ook niet te vlug als hij/zij probeert de ernst van de problematiek te minimaliseren. Of zegt dat het zich wel zal oplossen. Want deze ontkenning is typisch voor het eetprobleem.
Hoe kan je helpen als naaste?
Stel geen diagnoses. Ook al merk je dat je kind, partner of vriend(in) het af en toe moeilijk heeft met eten, blijf moeder, vader, partner, vriend. Dus je hoeft niet de rol van hulpverlener op jou te nemen (ook niet als je werkt als hulpverlener of arts in je professionele leven).
Als naaste hoef je je niet te kunnen inleven in de eetstoornis. Maar praat over groeithema’s die jullie beiden herkennen. Dus probeer achter de eetstoornis het groeithema te zien waar je naaste mee worstelt. Voorbeelden van groeithema’s zijn sociale contacten, omgaan met emoties, mediaweerbaarheid, lichaamsbeeld, zelfwaardering.
Daarnaast kan je het met je naaste hebben over wat je herkent. bv. over het zoeken naar structuur, het missen van contacten,… in plaats van het te hebben over wat moet veranderen aan het eetpatroon.
Bovendien is het belangrijk om contact te houden met je kind, partner of vriend(in), niet met de eetstoornis. Ook al ‘heeft’ je naaste eetproblemen, hij of zij ‘ is’ geen eetprobleem. Dus hou contact met het ‘gezonde’ stuk en spendeer tijd buiten etenstijd. En doe dingen die jullie kracht en energie geven.
Tenslotte laat je je naaste de regie over zijn of haar leven houden. Dus stel je op als supporter of coach, die wil ondersteunen en mee zoeken. En vraag hoe je kan helpen om kleine en grote dromen waar te kunnen maken.
Waar vind je goede hulp?
Contacteer onze verwijslijn eetproblemen:
Stuur ons een bericht met leeftijd, woonplaats en korte beschrijving van je hulpvraag of van de persoon waarvoor je hulp zoekt. Eetexpert stuurt je zo snel mogelijk een lijst door met contactgegevens van hulpverleners in je buurt die werken rond eet- en gewichtsproblemen.
Neem contact op
Hoe kan je iemand motiveren om hulp te zoeken?
Motiveer je partner, kind, broer, zus of vriend(in) om hulp te zoeken. Maar bereid goed voor hoe je dit gaat aanpakken. Kies een rustige plaats en moment waar jullie niet gestoord kunnen worden. En plan voldoende tijd in voor het gesprek zodat je een veilige ruimte creëert.
Stel je luisterend, empathisch en geduldig op. En bespreek concreet gedrag als je het wil hebben over wat je zorgen baart. Geef ook aan dat je graag hebt dat je naaste naar professionele hulp toestapt. Dus vraag of je hierbij kan helpen, maar dwing niet.
Wanneer komt verandering op gang?
Herstel vraagt tijd. Sommigen hebben zo’n schrik van eten dat het zoeken naar hulp veel angst oproept. Daardoor staan ze weigerachtig ten opzichte van hulp.
Vaak slepen problemen daardoor jarenlang aan, wat de behandeling bemoeilijkt en de kans op volledig herstel verkleint. Dus herhaal wat je weet, wat je gehoord hebt als antwoord en wat je grootste bezorgdheden zijn.
Hou het vooral bij het hier en nu. En maak duidelijk dat hulp van buitenaf belangrijk is. Overloop samen de mogelijkheden die er zijn om na te gaan of er al dan niet een probleem is (huisarts, gespecialiseerde psychiater, psycholoog).
Hou er rekening mee dat één gesprek niet genoeg is om je kind/partner te overhalen om hulp te zoeken. Blijf geduldig en ondersteunend. Een afspraak met de huisarts kan voor sommigen een tussenstap zijn voor verdere hulpverlening. Daarnaast kan de huisarts ook ondersteunen bij verdere doorverwijzing. Dus zoek samen naar een therapeut die jullie beiden ligt. En sta zelf ook open voor advies vanuit deze hoek!
Praktische fiches
Nuttige links
ANBN, informatie- en ontmoetingsplaats eetstoornissen
Toolkit eetstoornissen voor ouders
