COVID-19 dossier Eetexpert
Sinds het begin van de coronacrisis worden er heel wat vragen gesteld, bezorgdheden geuit en uitspraken gedaan over de link tussen obesitas en COVID-19. Het waren de artsen op de intensieve zorgen die als eersten aangaven dat er een mogelijke link was: een substantieel deel van de mensen die op intensieve zorgen terecht kwamen na een coronabesmetting, waren mensen met overgewicht of obesitas. Inmiddels is ook door onderzoek bevestigd dat mensen met overgewicht en obesitas een grotere kans hebben om in het ziekenhuis en op intensieve zorgen te worden opgenomen, om beademend te moeten worden en om te sterven na een coronabesmetting (Huang, 2020). Al blijft het nog afwachten welke rol leefstijlfactoren, zoals o.a. gezonde voeding en actieve leefstijl, in dit verhaal spelen.
Het is wel belangrijk om voldoende kritisch te blijven voor sommige uitspraken die over het verband tussen obesitas en de ernst van COVID-19 geponeerd worden. Zo wordt er soms aangehaald dat verschillen in COVID-19 mortaliteit tussen landen te verklaren zijn door verschillen in de prevalentie van overgewicht/obesitas tussen deze landen. Onderzoeken die dergelijke uitspraken kunnen onderbouwen, zijn echter niet gemakkelijk uit te voeren, omdat er op het niveau van een land verschillende factoren zijn die een mogelijke invloed hebben op de sterftecijfers. Denk hierbij aan de mate waarin het virus zich heeft kunnen verspreiden en mensen heeft kunnen besmetten, maatregelen die landen elk apart genomen hebben om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan; de kwaliteit, de organisatie en de mate van overbelasting van het gezondheidssysteem; enz. Idealiter worden deze factoren allemaal mee opgenomen in het onderzoek, zodat voor elk van deze factoren het effect kan worden nagegaan, zonder interferentie van de effecten van de andere factoren. Op die manier kan men er zeker van zijn dat het effect ook werkelijk kan toegeschreven worden aan de factor die men onderzoekt, en niet aan een storende of confounding factor.
Een belangrijke factor die doorgaans niet in rekening gebracht wordt bij uitspraken rond het verband tussen obesitasprevalentie en COVID-sterfte is het aantal besmettingen of het aantal “confirmed cases” van een land. De John Hopkins Universiteit toonde aan dat het aantal COVID-19 doden in een bepaald land in belangrijke mate afhangt van de mate waarin het coronavirus zich heeft kunnen verspreiden in een land, zoals aangegeven door het aantal besmettingen in dat land. (zie Figuur 1). Het is dus logischer en correcter, om in plaats van het aantal sterftegevallen per 100 000 inwoners, de case fatality rate cijfers te gebruiken om de relatie tussen de prevalentie van overgewicht/obesitas en de mortaliteit na te gaan. De case fatality rate geeft het aantal mensen weer dat overlijdt per 100 coronabesmettingen. Door deze te gebruiken in de analyse, zorg je ervoor dat de resultaten niet vertekend worden door verschillen in het aantal besmettingen tussen landen.
Maar ook een analyse die rekening houdt met de case fatality rate geeft geen volledig antwoord: er zijn namelijk zoveel verschillen tussen landen (sommige factoren die we waarschijnlijk niet eens kennen) die een invloed hebben op de mortaliteit, waardoor je bij dit soort van analyses erg voorzichtig moet zijn met harde interpretaties en uitspraken.
Kortom, blijf kritisch bij uitspraken die suggereren dat louter een lagere prevalentie van overgewicht in heel wat landen duizenden COVID-doden hadden kunnen voorkomen. De relatie tussen gewicht en gezondheid is complex, en er zijn heel wat factoren die meespelen in hoe hard een land getroffen is door het coronavirus.
Zoek je handvatten om berichtgeving rond eten, gewicht en gezondheid kritisch te beoordelen, en feiten en mythes van elkaar te onderscheiden? Deze fiche helpt je op weg: https://kc.eetexpert.be/wp-content/uploads/2019/10/Mythen-fiche-FINAL.pdf
We merken dat er soms onhandig over de link tussen overgewicht en COVID-19 gerapporteerd wordt en vrezen negatieve impact. Onbedoeld worden fouten gemaakt waarvan recent aangetoond is dat ze tot verdere verzieking leiden.
Dus kijk en communiceer steeds genuanceerd en vanuit een do-not-harm aanpak.
Do’s
Dont’s
Daarnaast publiceerde “Obesity Canada” een paper die benadrukte om ook in coronatijden als hulpverlener op stigmatiserend taalgebruik te letten. Ook zij geven aanbevelingen en tips voor hulpverleners.